TRÚARJÁTTANIN

Hvørjum trúgva vit

  • Í tí altavgerandi (primera) hava vit einleika

“Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara, ein Harri, ein trúgv, ein dópur, ein Gud, Faðir alra, sum er yvir øllum, við øllum og í øllum.”

(Ef. 4:4-6)

  • Í tí ikki altavgerandi (sekundera) hava vit frælsi

“Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni,

uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara…Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann – men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa…So skal tá hvør av okkum gera Gudi roknskap fyri seg sjálvan…Tú hevur trúgv! Hav hana hjá tær sjálvum, fyri Gudi! Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, hann velur!”

(Róm. 14:1,4,12,22

  • Í allari trúgv okkara hava vit kærleika

“Um eg so havi profetagávu, kenni øll loyndarmál og eigi allan kunnskap, og um eg so havi alla trúgv, so eg kann flyta fjøll, men havi ikki kærleika, eri eg einki. Og um eg so býti út, fátækum til føði, alt, ið eg eigi, og um eg so gevi likam mítt at verða brent, men havi ikki kærleika, batar tað mær einki.”

(1 Kor. 13:2-3)

GRUNDLEGGJANDI SANNLEIKAR, SUM LÍVDIN LÆRIR:

Vit vilja, at hesir sannleikar skulu galda í øllum tænastum, arbeiði, møtum, andaktum, húsbólkum og dagligum lívi í Lívdini

  1. TRÍEINDIN

Gud er Skapari heimsins og heldur heiminum uppi. Hann er æviga tríggir Persónar: Gud Faðirin, Gud Sonurin og Gud Heilagi Andin. Allir tríggir eru eins í mátti og dýrd og eru ein Gud.

1. Mós. 1:1,26,27; 3:22; 5. Mós. 6:4; Esa. 45:14; 46:9; 48:16; Sálmur 90:2; Matt. 3:16-17; 28:19; 1. Pæt. 1:2; 2. Kor. 13:13. 

  1. GUD FAÐIRIN

Gud Faðirin verður ofta róptur fyrsti Persónur Tríeindarinnar. Hetta vil tó ikki siga, at Hann er nakað fram um hinar limir Tríeindarinnar. Hann er hin eini og sanni Gud, sum skapti alt og heldur øllum uppi. Gud er andi, ævigur, óbroytiligur, heilagur, rættvísur, sannleiki, altvitandi, almáttugur, allastaðni í senn, náðiríkur, kærleiksfullur, dómari og frelsari. 

1. Mós. 1:1; Sálmur 19:1; Róm. 1:19-20; Jóh. 4:24; Heb. 1:12; Esa. 40:27-31; Sálmur 139:7-12; 2. Pæt. 3:8; 1. Jóh. 1:7; 4:8; Esa. 6:1-3; 5. Mós. 32:4; Sálmur 145:9; Jóh. 3:16. 

  1. GUD SONURIN – JESUS KRISTUS

Jesus Kristus hevur sama mátt og somu dýrd sum Faðirin og Heilagi Andin. Sum fullkomið menniskja livdi Hann syndafrítt lív og gav Seg Sjálvan sum lýtaleyst offur fyri synd, tá ið Hann doyði á krossinum. Hann reis upp frá hinum deyðu triðja dagin og vísti Seg sum sigurharra yvir deyðanum. Hann fór til Himmals og tænir har í dag. Ein dag fer Hann at koma aftur í mátti og miklari dýrd sum Kongur konganna og Harri harranna.

Matt. 1:22,23; 28:6; Esa. 9:6; Jóh. 1:1-5, 14; 8: 29,58; 14:10-30; Heb. 4:14,15; 1. Kor. 15:3,4; Áp. 1:9-11; Kol. 2:9, 10, 15; 1. Tim. 6:14,15; Tit. 2:13.

  1. GUD HEILAGI ANDIN

Heilagi Andin hevur sama mátt og somu dýrd sum Faðirin og Sonurin og er ein Persónur eins og Teir. Tænasta Hansara er at sannføra heimin um synd, rættvísi og dóm. Hann tekur bústað í teimum, sum verða frelst. Hann innsiglar hin trúgvandi og veitir kraft at liva andaliga lívið, at skilja Skriftirnar og andaligar sannleikar. Hann gevur teimum trúgvandi andaligar gávur og hjálpir teimum at brúka tær. Sum trúgvandi ynskja vit dagliga at liva undir leiðslu og í fylling Hansara. 

1. Mós. 1:2; Ezek. 37:1-15; 2. Kor. 3:17; Jóh. 16:7-13; 14:16,17; Áp. 1:8; 5:3-4; Róm. 8:1; 1. Kor. 2:12; 3:16; Gal. 5:22-23,25; Ef. 1:13; 4:30; 5:18. 

  1. BÍBLIAN

Bíblian er Orð Guds og er skrivað av monnum undir leiðslu Heilaga Andans. Bíblian er innblást av Gudi og er tí grundarlagið undir og myndugleikin yvir øllum sannleika og er vegleiðarin fyri andaliga lívið.

2. Tim. 3:16,17; 2. Pæt. 1:20,21; 1. Kor. 2:13; Jóh. 17:17; Matt. 5:17-18; 1 Tim. 5:18; 2. Tim. 1:13; Sálmur 119:105,160; 12:6; Orð. 30:5.

  1. MENNISKJAN OG SYND

Menniskjan er skapt í mynd Guds og er dýrabarasti skapningur Hansara. Men menniskjan er dálkað av synd og er tí skild frá Gudi. Synd gevur ikki bert menniskjanum nógvar trupulleikar í dagliga lívinum, men ger, at menniskju uttan Gud enda æviga skild frá Gudi – í Helviti. 

1. Mós. 1:27; 2:7; Sálmur 8:3-6; 1. Mós. 31-24; Esa. 53:6a; Róm. 3:23; Esa. 59:1,2; Ef. 2:3.

  1. FRELSAN

Frelsan er fría gáva Guds, men menniskju mugu taka ímóti henni. Frelsan kann ikki vinnast við góðum verkum. Einans við trúgv á Jesus Kristus, offur Guds fyri synd, kunnu vit verða frelst frá trældómi Satans. Tá vit í trúgv venda okkum til Harran Jesus frá syndafullu og sjálvrættvísu leiðum okkara, verða vit frelst. Vit fáa ævigt lív – verða fødd av nýggjum – í tí løtu, vit bjóða Jesusi inn í lív okkara sum Frelsara og Harra. 

Esa. 53:6b-7; Róm. 3:24; 6:1-4,23; Ef. 1:4; 2:8,9; Jóh. 14:6; 1:12; Tit. 3:5; Gal. 3:26; Róm. 5:1; 1. Pæt. 1:18; 2. Pæt. 2:1; 3:9; 1. Jóh. 2:2.

  1. ÆVIGUR TRYGGLEIKI

Ein sannur trúgvandi hevur ævigt lív – ein ævigan tryggleika í frelsu síni. Um ein er føddur av nýggjum, kann hann ikki ”missa” frelsuna. Frelsan er givin av náði og æviga mátti Guds eina, ikki av verkum hins trúgvandi.

Jóh. 10:28, 29; Róm. 8:31-39; 2. Tim. 1:12; Heb. 7:25; 10:10,14; 1. Pæt. 1:3-5; Ef. 4:30; 1. Jóh. 5:10-13.

  1. AFTURKOMA HARRANS

Áðrenn Harrin Jesus fór til Himmals, segði Hann lærisveinum Sínum, at Hann fór at gera stað til reiðar, og tá ið Hann hevði gjørt teimum stað til reiðar, kom Hann aftur eftir teimum (Jóh. 14:2-3). Afturkoma Harrans Jesusar kann verða hvørja løtu.

Jóh. 14:1-4; 1. Kor. 15:50-52; 1. Tess. 4:13-18; Op. 19:11-16; Zac. 14:1-11; Dán. 12:2.

  1.  ÆVINLEIKIN

Menniskjan er skapt at liva í allar ævir. Hon kann liva æviga atskild frá Gudi vegna synd ella í ævigum samfelagi við Gud grundað á fyrigeving syndanna til frelsu. Ævigi skilnaðurin frá Gudi er Helviti – hin ævigi deyðin. Æviga samfelagið við Gud er Himmalin – hitt æviga lívið. Himmalin og Helviti eru verulig, ævig støð. 

Matt. 25:46; Jóh. 3:16-18, 36; 2:25; Róm. 6:23; Op. 2:10; 3:11; 4:4, 10; 20:15; Dán. 12:2; 1. Kor. 3:10-15; 4:1-5; 9:24-27; 2. Kor. 5:10; Róm. 14:10; 1. Tess. 2:19; 2. Tess. 1:8-9; 2. Tim. 4:8; Ják. 1:12; 1. Pæt. 5:4.

Í TÍ IKKI ALTAVGERANDI (SEKUNDERA) ER HETTA LÆRA OKKARA:

Tá vit siga ”ikki altavgerandi” ella ”sekundert,” siga vit ikki, at hesi mál hava lítlan týdning. Nei, tey hava stóran týdning, men vit geva frælsi at hava ymiskar áskoðanir uttan at bróta einleikan og samfelagið við onnur trúgvandi. Í sekunderum málum mugu vit vera til reiðar at vísa bróðurkærleika og samfelagshond. VIT KUNNU IKKI OG MUGU IKKI SETA SPLIT Í SAMKOMUNA UM SEKUNDER EVNI.

Í tí ikki altavgerandi hava vit frælsi

Tað frælsi, sum vit hava í Kristusi, verður niðurbrotið, tá eg royni at noyða mína áskoðan upp onkran annan í tí, sum ikki er altavgerandi. Vit mugu skilja munin á at vera ein eind og at vera einsháttaður.

Tað eru tó tvey støði í tí ikki altavgerandi: Týdningarmiklir sekunderir sannleikar og sekunderir sannleikar, t.e. minni týðandi enn teir, ið nevndar eru frammanundan. Við tað at áskoðanirnar á teir sekunderu sannleikarnar eru so ymiskar, er sera torført at flokka teir. Men eg havi flokkað teir soleiðis:

1. Týdningarmiklir sekunderir, men ikki fundamentalir sannleikar:
  • Dópurin
  • Breyðbrótingin
  • Samkomuskipan
  • Alheimssamkoman
  • Staðbundna samkoman
  • Samkomurnar – sjálvstøðugar og sjálvstýrandi
  • Samkomurnar – sínámillum samfelag
  • Øll trúgvandi prestar
  • Fleiri elstar
  • Læran um náðigávurnar
  • Kvinnan í samkomuni
  • Trúboðan
  • Læran um endatíðina
  • Hjúnaskilnaður og uppafturgifting
2. Sekunderir sannleikar – ikki av ongum, men av minni týdningi
  • Stílur av møtum
  • Stílur av tónleiki og ljóðføri
  • Hvussu fólk eru ílatin á møtum
  • Bíbliutýðingar
  • Mátar at evangelisera (mátarnir broytast, men boðskapurin broytist ikki)
  • Koppar ella einnýtisgløs til vínið
  • Vín ella saft
  • Luta tað fíggjarliga við alla samkomuna

Mong av hesum evnum eru ikki so nógv samkomutrupulleikar sum persónmensku trupulleikar. Mangan eru tað persónar í samkomuni, sum volda øsing og split, tí hann ella hon ikki vil loyva frælsi í samkomuni.

Men tað eru teir elstu sum røktingarmenn samkomunnar, ið mugu taka avgerðirnar í mongum av teimum evnum, sum ikki eru altavgerandi. Teir elstu mugu luta við samkomuna, í hvørjum teir geva frælsi, og hvussu frælsið eigur at vera brúkt.

Í sekunderum spurningum mugi vit loyva frælsi til ymiskar áskoðanir og sjónarmið og vísa teimum tolsemi og kærleika, sum hugsa øðrvísi og eru ósamd við okkum. Vit mugu ongantíð loyva sekunderum lærum at oyðileggja ella syndra okkara samkomur. Frælsið, sum okkum er givið í Kristusi, verður oyðilagt, um vit tvinga einsrætting í samkomuni í sekunderum spurningum. Vit mugu ikki bróta einleikan í likami Kristusar. Teir elstu í hvørji samkomu sær eiga í sátt og semju at taka avgerðirnar í øllum læru- og ivaspurningum. Einsrættan (uniformity) er ikki tað sama sum einleiki (unity). Tú kanst binda halarnar á tveimum kettum saman og heingja tær á ein snór, og tú hevur einsrættan, men ikki einleika. Vandin er líka stórur fyri samkomuna, tá ið sekunderir spurningar verða gjørdir primerir, sum tá ið primerir verða gjørdir sekunderir.

Mátti hvør einstakur av okkum rannsakað hjørtu okkara fyri Gudi og tikið hesa kærleiksáminning sum frá Harranum og minst orðini í 2. Tim. 2:15: ”Ger tær ómak at vísa teg sjálvan fram sum ein, ið einki hevur at skammast við, sum lærir (ella býtur sundur) sannleiksorðið rætt.”

LÍVSSTÍLUR

HVUSSU VIT YNSKJA AT LIVA

Ein trúarjáttan er ikki nógv verd, um lívsstílur okkara – hvussu vit liva dagliga – ikki eyðkennist av tí, sum vit trúgva. Grundað á tað, sum Bíblian lærir, eru vit sannførd um, at lívstílur okkara eigur at eyðkennast av hesum:

BÍBLIAN HÆGSTI MYNDUGLEIKI 

Av tí at Orð Guds er einasti álítandi og sannorðaði myndugleikin, so líta vit á Bíbliuna sum dagliga vegleigara okkara. Bíblian er grundarlagið undir øllum, vit trúgva og gera.

2. Tim. 3:16-17; Sálmur 119:9, 15-16, 18

SAMKOMAN ER SJÁLVSTØÐUG 

Eingin persónur, nevnd ella trúarbólkur er høvur samkomunnar. Kristus er høvur samkomunnar.

Matt. 16:18; Kol. 1:18

PRESTASKAPUR HINS TRÚGVANDI 

Hvør einstakur trúgvandi hevur beinleiðis atgongd til Gud gjøgnum bøn og bíbliulesnað. Vit eggja øllum til at lesa Bíbliuna og biðja dagliga.

1. Pæt. 2:9; Op. 1:6

GEVA

Vit ynskja at geva regluliga og miðvíst av tíð, orku og inntøku okkara. Hvør limur samkomunnar hevur frælsi at geva, sum honum ber til, men hetta eigur at verða gjørt við gleði og í eyðmjúkleika. 

2. Kor. 8:5; 1. Kor. 16:2; Matt. 23:23; 3. Mós. 27:30, Róm. 12:1, 6-8

DÓPURIN

Frelsa er ikki í dópinum. Dópurin er ein lýdnisgerð. Vit doypa við at koyra tann, sum verður doyptur, heilt undir vatn. Tað var soleiðis, Jesus varð doyptur, og tað er tað, Bíblian lærir.

Matt. 28:19; Róm. 6:3-10; Kol. 2:12

BREYÐBRÓTINGIN

Vit ynskja at minnast deyða og uppreisn Harrans Jesusar við breyði og víni, júst sum Hann gav okkum boð um.

1. Kor. 11:23-29 

LEIÐSLA HEILAGA ANDANS 

Andaliga lívið kann bert livast við kraft Heilaga Andans. Vit ynskja tí dagliga at undirgeva okkum myndugleika Heilaga Andans, so vit kunnu gera tað, sum rætt, reint og gott er.

Jóh. 15:5; Fil. 2:13; Gal. 5:16; Ef. 5:18 

ØLL TÆNA

Øll, sum hava eitt persónligt samfelag við Jesus Kristus, eru limir av likami Hansara. Hin trúgvandi hevur fingið andaligar gávur til tess at tæna Harranum, so at samkoman kann verða signað og uppbygd.

Róm. 12:4-6; Ef. 4:11-13

BOÐA EVANGELIIР

Tað er framíhjárætturin hjá hvørjum trúgvandi at luta gleðiboðskapin við tey, sum Gud leiðir inn á leið okkara. Vit ynskja at senda út trúboðarar og stuðla trúboðarum andaliga og fíggjarliga. 

Matt. 28:19; Áp. 1:8; 1. Pæt. 3:15